از پیش چشم من چه بی صدا رفتی
کاشکی می دونستم بی من کجا رفتی
فرصت نشد واسه اینکه بگم بدرود
اونقدر که این تقدیر هول جدایی بود
بیشتر از این دیگه درگیر نشو با غم
این سرنوشت ماست گاهی بشیم بی هم
هیچی تو این دنیا راه علاجم نیست
هیچی جوابگوی این احتیاجم نیست
پشت کدوم شب رفت لبخند معصومت
چی شد ترک برداشت اون حس آرومت
***
کاشکی میشد بازم برگردی از رفتن
مثل همون وقتا باشی کنار من
هر روز که طی میشه با گریه مادر
ابری میشه دنیا از غیبتت خواهر
هر گوشه خونه بوی تو رو میده
نیستی و چشم من از خونه بیزاره
زخمی که از دوری افتاده رو قلبم
تسکین نمی گیره همزادمه این غم
حتی اگه روزی دنیا بهشتم شه
این غصه ممکن نیست از خاطرم کم شه
خیلی غریبانه چشماتو روم بستی
هر جاده ای وا بود رو آرزوم بستی
جسمم ازت دوره روحم بهت وصله
گریه نکن رفتن محکم ترین اصله